(ngopi lan ngaji)
pada suatu malam kang zaid dan kang umar sedang ngopi di teras pondok
sambil ngobrol ngalor ngidul,
kemudian datang kang udin dan memberikan pertanyaan kepada kang zaid dan kang umar.
kang udin: kang aku arep takon kie, ngakon wong sholat ki doso opo ora?
kang zaid: yo ora, mosok ngakon ngelakoni kabejikan kok doso (dengan wajah sinis).
kang umar: yo menurut ku doso.
kang zaid: kok biso doso kie piye leh? (mulai emosi).
kang udin: he.eh kok iso doso kie piye leh kang umar kie?
kang zaid: karang umar kie ngawor, ngaji muin durung khatam" wes fatwa sak karepe dewe.
kang umar: owalah kowe, ngaji taqrib durung rampung-rampung wes wani ngawor" ke wong liyo.
kang udin: haha, mending pak rame ghe, mau ngopi bareng siki malah padu dewe
kang umar: karang kowe din, teko-teko gawe molo otok
kang udin: orak leh, dari pada sampeyan podo ndongeng ngalor ngidul seng ora genah kan, mending lak bahas ilmu
kang umar: yowes ghe, tak jelas ke. ngongkon wong sholat iku doso, lha piye leh, mosok wong sholat mok konkon nggawe kopi, seng ono yo kowe di gwondem malaikat. (kang umar ketawa jahat)
kang udin & kang zaid: (mlompong bareng)
0 komentar:
Posting Komentar